instalacja audio-wizualna: 5 obiektów metalowych,
5 kloszy szklanych, 5 telewizorów 17",
wym. każdego obiektu: ok. 60 × 200 × 50 cm
6 filmów wideo w pętli:
Inkubator Utopii (film), 1998, kolor, dźwięk, 56 min
Inkubator Utopii (osoba 1), 1998, kolor, dźwięk, 56 min
Inkubator Utopii (osoba 2), 1998, kolor, dźwięk, 56 min
Inkubator Utopii (osoba 3), 1998, kolor, dźwięk, 56 min
Inkubator Utopii (osoba 4), 1998, kolor, dźwięk, 56 min
Inkubator Utopii (osoba 5), 1998, kolor, dźwięk, 56 min
nr inw. DTZSP/218; zakup 2007

Niektóre z projektów Małgorzaty Kazimierczak łączy autorska idea „wolnej przestrzeni prywatnej realnej utopii”, co można interpretować jako filozoficzne przekraczanie potoczności znaczenia słowa poprzez powrót do jego platońskiego źródła (gr. oú-tópos: miejsce szczególne, które istnieje i którego nie ma), w której „utopia” rozumiana jest wyłącznie jako stan umysłu. Taką koncepcją jest wideo instalacja Inkubator utopii, w której artystka udaje się w podróż w głąb własnej świadomości. Ta symboliczna wyprawa odbywa się w ciemnej przestrzeni, gdzie ustawionych jest 5 inkubatorów przypominających sarkofagi, w których wnętrzach zamontowano monitory. Na monitorach odtwarzane są fragmenty filmu z zapisem twarzy osób biorących udział w projekcie, a każda z nich przedstawia swoje własne pojęcie utopii. Z kolei bohaterką odtwarzanego równolegle na ścianie filmu jest sama artystka. Projekcji towarzyszy wirująca spirala, która ma wskazać, że za pomocą sztuki dokonuje się tutaj ciągły proces narodzin i zarazem manifestacja wolności prywatnych, wewnętrznych idei. Instalacja zaprezentowana została po raz pierwszy na wystawie w Galerii BWA we Wrocławiu w 1999 roku.