instalacja: 32 obiekty, akryl, styropian, śr. 56 cm każdy
nr inw. DTZSP/904; zakup 2010

Realizacje artystyczne Krystiana Trutha Czaplickiego to działania z pogranicza rzeźby, malarstwa, instalacji oraz akcji, nazywane przez autora “miejską sztuką interwencyjną”. Czaplicki działa przede wszystkim w tkance miejskiej, tworzy prace dedykowane konkretnemu miejscu, które zmieniają je, wymuszają zainteresowanie przechodniów, a z czasem zespalają się z nim, ewoluują, ulegają degradacji. To niekiedy pozorne fragmenty konstrukcji będącej podłożem, czasem zaś autonomiczne formy, “przyklejone” do danego miejsca. Jego niemalże konstruktywistyczne instalacje są wyrafinowanym i przemyślanym połączeniem rzeźb z architekturą – nie stanowią efektu impulsywnych działań, lecz są wynikiem przemyślanej kompozycji, opartej na znajomości miejsca “docelowego” i estetycznej formie prac. Jego twórczość sytuuje się w obszrach land artu oraz street artu. Artysta realizował swoje projekty w miastach w Polsce oraz m.in. w Anglii, Czechach, Hiszpanii, Norwegii czy Włoszech.

Rozpoznawialnym znakiem Trutha stały się Huby, pasożytnicze obiekty przestrzenne umieszczane na fragmentach miejskiej architektury w różnych miejscach w Polsce: na działkach, wiaduktach, kamienicach, które wrastały w nie i naznaczały ich materię. W 2007 artysta zrealizował Urbanirony – minimalistyczne, jednokolorowe nawiasy, gwiazdki i cudzysłowy, okalające wybrane fragmenty budynków. Truth stworzył architektoniczne cytaty, wydobywające z podłoża to, co według niego warte jest podkreślenia, przywołania czy przedyskutowania. W swoich działaniach artysta bada napięcia pomiędzy rzeźbą a wybranym miejscem, poprzez analizę jej podstawowych właściwości – siły i energii formy, proporcji, właściwości materiałów, struktury i powierzchni.

Zmęczenie jest realizacją wyjątkową na tle pozostałych prac Trutha, bowiem została ona stowrzona z myślą o wnętrzu (praca była przezentowana podczas wystawy Artyści Zewnętrzni. Out of Sth w Galerii Awangarda). Konsekwentny w działaniach artysta ulicy tym razem przeniósł się do wnętrza instytucji aby, jak sam określił, “odpocząć w oczyszczającej i relaksującej bieli ścian”. Kompozycja składa się z rozsypanych czarnych kół, czystych, idealnych figur. Pozagaleryjne prace artysty to perfekcyjnie przemyślane, przywodzące na myśl makiety, minimalistyczne formy, umieszczane na różnych powierzchniach z niemalże aptekarską precyzją bądź też “wycięte” fragmenty naturalnego podloża. Zewnętrze zdaje się dyscyplinować artystę, zaś wnętrze galerii pozwala na pozorne porzucenie takiej postawy. Tutaj mamy do czynienia z bałaganem, rozsypaną – niegdyś istniejącą – doskonałą formą, złożoną z figur idealnych samych w sobie. Koło to swoista praforma, doskonały kształt, symbolizujący wieczność. W odróżnieniu od pozostałych realizacji Trutha Zmęczenie nie jest pracą efemeryczną, albowiem przeznaczenie do wnętrza determinuje ciągłość jej istnienia.