obiekt; porcelana szkliwiona, szkło, woda; element porcelanowy: 8 x 20 (średnica) cm; element szklany: 12,5 x 28 (średnica) cm
nr inw. DTZSP/827, zakup 2018

Pejzaże Weroniki Lucińskiej składają się z dwóch szklano-ceramicznych obiektów o analogicznej konstrukcji – z okrągłej podstawy wystają nieregularne pionowe elementy, a całość przykryta jest kloszem z przezroczystego szkła. Białe ceramiczne formy wychodzące z podłoża są z nim ściśle połączone i wykonane z tego samego tworzywa. Płaska podstawa jest jednak pokryta półprzezroczystym, gładkim, lśniącym szkliwem o turkusowej barwie, a wystające powyżej elementy mają chropowatą fakturę, matową powierzchnię i asymetryczne kształty. Klosze mają na wierzchu masywne wgłębienie, która sięga niemal połowy wysokości naczynia i prawie dotyka kompozycji zamkniętej w szkle.

Pozornie abstrakcyjne formy przypominają – zarówno strukturą, jak i kolorem – czubki gór lodowych wystających częściowo ponad powierzchnię morza. Skojarzenia te potwierdza tematyka poruszana w twórczości przez artystkę od lat. Obiekty nieznacznie się od siebie różnią. Pejzaż o podtytule Początek procesu ma „góry” bardziej zwarte, a „morze” gładkie, natomiast Zaawansowany proces – silniej rozczłonkowane i mniejsze „skały” oraz głębokie pęknięcia podstawy, wypełnione turkusowym szkliwem.

Dzieło to wpisuje się w poszukiwania artystyczne Weroniki Lucińskiej związane z jej pracą doktorską zatytułowaną Woda. Żywioł – Symbol – Materia, obronioną w 2018 roku na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Mirosław Jasiński w katalogu wystawy doktorskiej artystki we wrocławskiej Galerii Miejskiej stwierdza: „ Cykl Pejzaże to ukryte pod szklanymi kloszami obiekty, będące mikro pejzażami, ukryte wyspy, wykluczone fragmenty natury. Jak pisze autorka: »Może to świadczyć raczej o jej schowaniu, jako ostatnich niezdewastowanych przez człowieka wycinków świata. […] Aby uzyskać tak naturalną powierzchnię, przypominającą skałę, opracowałam technikę kształtowania wysp bez dotykania ich palcami, jedynie za pomocą narzędzi. Do uzyskania ostatecznego kształtu używałam tylko igieł«”.

Pejzaże Weroniki Lucińskiej prezentowane były m.in. podczas Cluj International Ceramics Biennale w Rumunii (2017), na wystawie doktorskiej artystki „Woda. Żywioł – Symbol – Materia” w Galerii Miejskiej we Wrocławiu (2018) oraz wystawie zbiorowej „La carte et le territoire” [„Mapa i terytorium”] w Galerie du Crous de Paris w Paryżu (2017).

Karolina Dzimira-Zarzycka